Ένα από τα βασικά ζητούμενα των ανθρώπων όταν έρχονται για ψυχοθεραπεία/συμβουλευτική αλλά και ένα από τα ιδανικά όλων μας είναι η απόκτηση μιας αίσθησης ισορροπίας στη ζωή μας. Το να δημιουργήσουμε ισορροπία ανάμεσα σε όλα τα στοιχεία της ζωής- τον εαυτό και τους άλλους, τη δουλειά και την οικογένεια, την πειθαρχία και την απόλαυση- φαίνεται να είναι ένας πρωταρχικός στόχος.
Όμως ας μη γελιόμαστε. Η ισορροπία είναι ένα ζήτημα πιο βαθύ και πιο εσωτερικό από την επιφανειακή κατανομή του χρόνου και της ενέργειάς μας. Και το παράδοξο είναι ότι η ίδια η αναζήτηση της ισορροπίας είναι συχνά η αιτία πολλής ανισορροπίας.
Αναζητούμε την ισορροπία σα να είναι μια στατική κατάσταση μέσα σε ζωές που από στιγμή σε στιγμή αλλάζουν Η ισορροπία ωστόσο δεν είναι κάτι στατικό αλλά λειτουργεί μέσα από ένα διαρκές ρεύμα που μας φέρνει αντιμέτωπους με αλλεπάληλα σταυροδρόμια, με συνεχείς επιλογές.
H Αιμιλία είναι 40 και μένει με τον πατέρα της. Είναι οικονομικά ανεξάρτητη εδώ και αρκετά χρόνια τώρα, θέλει να φύγει από το σπίτι και ντρέπεται που σε αυτή την ηλικία μένει ακόμη στο πατρικό της όμως φοβάται να το ανακοινώσει στον πατέρα της και να έλθει σε ρήξη μαζί του…
Η Άννα αλλάζει κάθε μέρα 3 συγκοινωνίες για να πάει στη δουλειά της. Η ζωή της θα ήταν πολύ πιο εύκολη αν πήγαινε με το αυτοκίνητο. Θα ήθελε να οδηγεί αλλά δεν έμαθε ποτέ γιατί ‘φοβάται’…
Ο Γιώργος τσακώθηκε με τον κολλητό του φίλο με μια ασήμαντη αφορμή. Έχουν έξι μήνες να μιλήσουν. Και οι δύο υποφέρουν αλλά κανείς δεν κάνει το πρώτο βήμα. Τα προβλήματα που εδώ και καιρό υπήρχαν βγήκαν στην επιφάνεια… Ο Γιώργος φοβάται να πει στο φίλο του ότι στη σχέση τους γενικά διστάζει να του μιλήσει και να του εκφράσει τα παράπονα του γιατί τον ‘φοβάται’…
H Kατερίνα νιώθει ενοχές που επιστρέφει κάθε βράδυ τόσο αργά στο σπίτι από τη δουλειά, αισθάνεται ότι παραμελεί τα παιδιά της. Όμως όλοι οι συνάδελφοί της μένουν πέρα από το κανονικό τους ωράριο. Θα ήθελε να φεύγει στην ώρα της, έτσι ώστε να έχει χρόνο να τα δει και να παίξει μαζί τους πριν κοιμηθούν αλλά δεν το κάνει γιατί ‘φοβάται’…
Οι παραπάνω άνθρωποι βρίσκονται σε καταστάσεις μέσα στις οποίες δυσφορούν όμως διστάζουν να κάνουν μια διαφορετική επιλογή- από φόβο…
Ο τρόπος που επιλέγουμε να σταθούμε απέναντι στις επιλογές με τις οποίες ερχόμαστε αντιμέτωποι έχει άμεση σχέση με την ικανότητα μας να διαχειριζόμαστε το φόβο- που είναι έτσι κι αλλιώς είναι πάντα παρών- και τελικά έχει άμεση σχέση με αυτό που λέμε ‘θάρρος’.
Ο Bran το σκέφτηκε: ‘Μπορεί ένας άνθρωπος να είναι γενναίος ακόμη κι αν φοβάται; Αυτή είναι η μόνη φορά που ένας άνθρωπος μπορεί να είναι γενναίος’ του απάντησε ο πατέρας του.
~ George R.R. Martin, A Game of Thrones
Το θάρρος είναι η ικανότητα και η προθυμία να αντιμετωπίζουμε το φόβο, τον πόνο, τον κίνδυνο, την αβεβαιότητα, ή τον εκφοβισμό.
Ή όπως έχει πει ο Ernest Heminway θάρρος είναι ‘η ικανότητα να ενεργούμε με χάρη κάτω από συνθήκες πίεσης’.
Οι επιλογές είναι εκεί και είναι δικές σου. O, τι και αν τελικά επιλέξεις. Ας μην είναι όμως του φόβου…
Ο φόβος μπορεί να υπάρχει, δεν πειράζει. Το θέμα είναι τι θα κάνεις με αυτόν. Θα τον αφήσεις να σε σταματήσει ή θα τον πάρεις από το χέρι και θα προχωρήσεις μαζί του;
«Η επίτευξη της ισορροπίας τελικά βασίζεται στο να έχεις θάρρος. Το θάρρος να κάνεις δύσκολες επιλογές, να αποκλείεις άλλες δυνατότητες για να διαλέξεις αυτή που σου ταιριάζει καλύτερα, να πάψεις να φοβάσαι την κριτική ή την απογοήτευση των άλλων»
~ Alex Lickerman.
Photo by Taylor Simpson on Unsplash
Photo by Kyle Broad on Unsplash
