Μπορεί να σας έχει απασχολήσει, μπορεί και όχι. Όμως ορισμένα πράγματα φαίνεται να είναι πολύ σημαντικά για την ικανοποίηση που αντλούμε από τις σχέσεις μας και για την ποιότητα αυτών των σχέσεων. Κι ένα από αυτά είναι το μέγεθος, το πόσο μεγάλη είναι τελικά … η καρδιά μας.
Αλήθεια, έχεις αναρωτηθεί, πόσο μεγάλη είναι η δική σου;
Μια μικρή καρδιά δε χωράει τον άλλο, γιατί μια μικρή καρδιά δε χωράει ούτε εσένα τον ίδιο.
Ψάχνεις την αγάπη; Ναι, αλλά πώς θα αγαπήσεις με μια μικρούλα καρδιά;
Οι καρδιές μας έχουν απεριόριστη δυνατότητα να μεγαλώσουν, όμως συχνά αντί να μεγαλώνουν μικραίνουν καθώς μεγαλώνουμε εμείς. Η αγάπη είναι μια μαθημένη ‘δυναμική αλληλεπίδραση’ … διαμορφώνουμε πρότυπα για αυτή όσο είμαστε ακόμη παιδιά, μέσα από το μοντέλο αγάπης των γονιών μας και τον τρόπο που μας αγαπούν, μέσα από μια διαδικασία όσμωσης και μίμησης παρά συνειδητής δημιουργίας.
Όμως όπως λέει ο μυθικός βουδιστής μοναχός, φιλόσοφος και δάσκαλος Thich Nhat Hanh στο βιβλίο του “How to love”:
«Nα αγαπάς κάποιον χωρίς να ξέρεις πώς να αγαπάς πληγώνει το πρόσωπο που αγαπάς».
Κι αυτό σημαίνει ότι αν οι γονείς μας δεν ήξεραν πώς να αγαπούν, ίσως κι εμείς να μην μάθαμε πώς να αγαπάμε ή να παρεξηγήσαμε το τι θα πει αγάπη.
Και με τη σειρά μας να πληγώνουμε κι άλλους και να πληγωνόμαστε κι εμείς.
O Νhat Hanh στο βιβλίο του “Ηow to love” δίνει μια διαφορετική έννοια στην αγάπη λέγοντας είναι ότι” να αγαπάς σημαίνει να καταλαβαίνεις”. Η κατανόηση είναι το άλλο νόημα της αγάπης- και το να αγαπάς κάποιον σημαίνει ότι κατανοείς πλήρως την κατάστασή του, τον «πόνο» του. Αυτό μπορεί να ακούγεται βαρύ και δραματικό αλλά με τη βουδιστική έννοια αναφέρεται σε οποιαδήποτε πηγή βαθιάς δυσφορίας-σωματικής, ψυχοσυναισθηματικής ή πνευματικής).
Όλοι θέλουμε και χρειαζόμαστε να μας καταλάβουν. Ακόμη όμως και αν συλλαμβάνουμε αυτή την ιδέα σε θεωρητικό επίπεδο, αυτόματοι μηχανισμοί μας παγιδεύουν μέσα στη μικρότητα του μυαλού και της καρδιάς μας, κάνοντας δύσκολο το να μπορέσουμε να προσφέρουμε αυτή τη μορφή διευρυμένης κατανόησης.
“Αν πετάξεις μια κουταλιά αλάτι μέσα σε ένα ποτήρι νερό, το νερό δεν πίνεται πια. Αλλά αν πετάξεις το αλάτι μέσα σε ένα ποτάμι, οι άνθρωποι μπορούν να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν το νερό για να μαγειρέψουν, να πλύνουν και να πιούν. Το ποτάμι είναι τεράστιο και έχει την ικανότητα να δεχτεί, να αγκαλιάσει και να μεταμορφώσει. Όταν οι καρδιές μας είναι μικρές, η κατανόηση και η συμπόνοια μας είναι περιορισμένα, και υποφέρουμε. Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε ή να ανεχτούμε τους άλλους και τις αδυναμίες τους και απαιτούμε να αλλάξουν. Αλλά όταν οι καρδιές μας διευρύνονται, αυτά τα ίδια πράγματα δεν μας κάνουν να υποφέρουμε πια. Έχουμε μεγάλη κατανόηση και συμπόνοια και μπορούμε να αγκαλιάσουμε τους άλλους. Τους αποδεχόμαστε όπως είναι και τότε έχουν τη δυνατότητα να μεταμορφωθούν”
Το ερώτημα λοιπόν είναι «πώς μπορούμε να μεγαλώσουμε τη δική μας καρδιά». Το άνοιγμα της καρδιάς μας ξεκινάει με μια δέσμευση να κατανοήσουμε και παρατηρήσουμε τη δική μας κατάσταση, το δικό μας «πόνο».
«Όταν τρέφουμε και υποστηρίζουμε τη δική μας ευτυχία, καλλιεργούμε την ικανότητά μας να αγαπάμε. Γι αυτό, να αγαπάμε σημαίνει να μάθουμε την τέχνη να τρέφουμε τη δική μας ευτυχία»
Σύμφωνα με το Nhat Hanh δε μπορούμε να προσφέρουμε ευτυχία στον άλλο παρά μόνο αν πρώτα την έχουμε για τον εαυτό μας.
” Χτίσε λοιπόν ένα σπίτι μέσα σου με το να αποδεχτείς τον εαυτό σου και μαθαίνοντας να τον αγαπάς και να τον θεραπεύεις. Μάθε πως να εξασκείς την ενσυνειδητότητα με τέτοιο τρόπο που να δημιουργείς στιγμές ευτυχίας και χαράς που θα σε θρέφουν. Τότε θα έχεις κάτι να προσφέρεις στον άλλο.”
Ας μάθουμε να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την ευτυχία μας και ας εξασκηθούμε περισσότερο στην αγάπη. Ας αφήσουμε την καρδιά μας να μεγαλώσει. Γιατί το μέγεθος μετράει…
Photo by Kelly Sikkema on Unsplash
