Oι πρώιμες αλληλεπιδράσεις μας με τους ανθρώπους που μας φροντίζουν, συνήθως τη μητέρα, μπορούν να επηρεάσουν δραματικά τις πεποιθήσεις για τον εαυτό μας, τις προσδοκίες μας από τους άλλους, το πώς αντιμετωπίζουμε το στρες και ρυθμίζουμε τα συναισθήματά μας ως ενήλικες.
Η θεωρία του Δεσμού (ή της Προσκόλλησης) υποστηρίζει ότι ένας ισχυρός συναισθηματικός δεσμός ανάμεσα σ’εμάς και τον άνθρωπο που μας φροντίζει στα πρώτα χρόνια της ζωής είναι κρίσιμος για την ανάπτυξη μας αλλά και τον τρόπο που νιώθουμε για τον εαυτό μας, που σχετιζόμαστε με τους άλλους και που βιώνουμε τα συναισθήματά μας αργότερα ως ενήλικες. Εάν ο δεσμός αυτός είναι ισχυρός και βιώνουμε μια ασφαλή προσκόλληση, ως παιδιά νιώθουμε αρκετή ασφάλεια για να εξερευνήσουμε τον κόσμο. Αν ο δεσμός είναι αδύναμος και βιώνουμε ανασφαλή προσκόλληση τότε φοβόμαστε να φύγουμε ή να εξερευνήσουμε έναν κόσμο που μοιάζει μάλλον τρομακτικός . Κι ακόμη περισσότερο φοβόμαστε να επικοινωνήσουμε τα συναισθήματά μας. Το αποτέλεσμα είναι να δυσκολευόμαστε και οι ίδιοι να καταλάβουμε πως νιώθουμε, όχι μόνο στην παιδική μας ηλικία αλλά και αργότερα στην ενήλικη ζωή.
Το παρακάτω βίντεο εξηγεί με έναν απλό και παραστατικό τρόπο μια από τις πιο τεκμηριωμένες θεωρίες της ψυχολογίας, τη Θεωρία του Δεσμού, του John Bowlby. Φροντίστε να επιλέξετε τους ελληνικούς υπότιτλους από τις ρυθμίσεις στο κάτω μέρος του βίντεο 
=> subtitles=> greek
Photo by Tim Cooper on Unsplash
