“Οι μέρες είναι περίεργες” …
Έτσι ξεκίνησαν οι περισσότερες συνεδρίες αυτή την εβδομάδα. Αναπόφευκτα το θέμα απασχόλησε αρκετή αν όχι όλη τη διάρκεια της θεραπευτικής ώρας. Θα ‘ταν σαν να μη μιλάς για τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Κι ήταν ενδιαφέρον να βλέπεις τους ανθρώπους, συχνά μέσα από μια οθόνη, να σου εξομολογούνται κάποιες φορές με λάμψη στα μάτια ότι το να βρίσκονται στο σπίτι τους, είχε φέρει απροσδόκητα και πολλές θετικές αλλαγές στην ψυχολογία τους. Είχαν ξαναβρεί την απόλαυση των μικρών πραγμάτων, λες και η βραδύτητα των ημερών έχει βοηθήσει να κάνουμε πολλοί από εμάς ένα “fine tuning” και να συντονιστούμε σε μια συχνότητα διαφορετική από τη συνηθισμένη όπου μπορούμε να αφουγκραστούμε περισσότερο και βαθύτερα τον εαυτό μας.
“Αυτές τις μέρες με φροντίζω πολύ καλύτερα από πριν. Μου μαγειρεύω ένα φρέσκο φαΐ και νιώθω καλά. Το βράδυ βγαίνω και κάνω ένα περίπατο μόνη και το απολαμβάνω, μου φέρνει μια ασυνήθιστη διαύγεια. Όταν τελειώνω τη δουλειά νιώθω ανακούφιση που την άλλη μέρα δε χρειάζεται να πάω στο γραφείο. Κοιμήθηκα και λίγο παραπάνω και για πρώτη φορά μετά από μήνες αισθάνομαι ξεκούραστη. Διαβάζω και βλέπω βιντεάκια με πράγματα που με ενδιέφεραν παλιά και τα είχα ξεχάσει. Οι δικοί μου άνθρωποι ανησυχούν που περνάω τόσο χρόνο μόνη, κι αισθάνομαι λίγο άσχημα με το γεγονός ότι μου αρέσει να είμαι με τον εαυτό μου. Μήπως δεν θα πρεπε να νιώθω έτσι;”
“Όλα γίνονται με έναν πιο αργό ρυθμό και βέβαια έχω σταματήσει να κάνω τις διάφορες δραστηριότητες με τις οποίες γέμιζα το πρόγραμμά μου. Αυτή η παύση με κάνει να συνειδητοποιώ πόσο λίγο νόημα είχαν όλα αυτά αφού δε μου λείπουν καθόλου. Εκείνο που μου λείπει είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο θα μπορούσα να μοιραστώ την καθημερινότητα”.
“Για μένα οι μέρες αυτές είναι η χαρά του εσωστρεφή. Μπορώ να δουλεύω από την άνεση του σπιτιού μου, με τις πυτζάμες στο δικό μου ρυθμό, χωρίς να χρειάζεται να χαμογελάω και να κάνω ψιλοκουβέντα με τους συναδέλφους στο γραφείο. Είναι πολύ ανακουφιστικό…'”
” Η προσοχή που χρειάζεται να δείχνω για να μην αγγίζω το πρόσωπο μου και για να πλένω κάθε τόσο τα χέρια μου, έχει οξύνει τις αισθήσεις μου. Που και που πηγαίνω μια βόλτα στο κοντινό πάρκο και παρατηρώ ότι είμαι πολύ πιο ανοιχτός σε ό,τι δήποτε βλέπω, ακούω και αισθάνομαι: τα πουλιά στα δέντρα, το θρόισμα των φύλλων, τα βήματά μου στο έδαφος, η μυρωδιά της υγρασίας στα ρουθούνια μου. Αυτή η κατάσταση με έχει κάνει να ζω πιο έντονα το παρόν”.
“Τα οικονομικά μου είναι άθλια όμως έχω την ευκαιρία να ασχοληθώ με τον εαυτό μου. Κάθε πρωί που ξυπνάω κάνω λίγο διαλογισμό και έπειτα γυμνάζομαι. Αυτό με κάνει να αισθάνομαι πιο δυνατός την υπόλοιπη μέρα. Έχω προμηθευτεί διάφορα βιβλία και διαβάζω από οικονομικά, μέχρι ψυχολογία, βλέπω και πολλά βίντεο αυτοβελτίωσης. Έχω μιλήσει με ανθρώπους που είχα να ακούσω πολύ καιρό και δεν ήξερα ότι μου είχαν λείψει”.
“To γεγονός ότι όλα είναι κλειστά και είμαστε στα σπίτια μας, με ανακουφίζει. Νιώθω μια ησυχία στην ιδέα ότι δεν χάνω κάτι που γίνεται έξω. Όλες αυτές οι επιλογές που έχουμε συνήθως μου προκαλούν μια αγωνία συνειδητοποιώ. Αισθάνομαι πιο ήρεμη και μπορώ να συγκεντρωθώ σε απλά πράγματα που μου δίνουν χαρά, όπως να, δοκίμασα μερικές καινούριες συνταγές που το ήθελα από καιρό…”
“Αν έχω μάθει κάτι από όλο αυτό μέχρι τώρα είναι ότι θέλω να πάψω να αναβάλλω όλα εκείνα που μέχρι τώρα θεωρούσα δύσκολα ή τα φοβόμουν. Η ανατροπή που έχει έλθει στις ζωές μας, με κάνει να συνειδητοποιώ ότι τα πράγματα δεν είναι από μόνα τους εύκολα ή δύσκολα, είναι το πως εγώ νιώθω γι αυτά. Κοιτάζοντας τη μεγάλη εικόνα, οι διαστάσεις αλλάζουν και εκείνα που φοβόμουν τα βλέπω τώρα σαν προκλήσεις που θέλω να ζήσω”
P.S Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς με τους οποίους μοιραστήκαμε σκέψεις και συναισθήματα αυτή την εβδομάδα
